MONOCOQUE - co to znaczy?
Określenie zastosowane po raz pierwszy w lotnictwie w pierwszej dekadzie XX wieku, oznacza po francusku "pojedyncza skorupa". W uproszczeniu mowa tu o kadłubie (samolotu lub samochodu, a dziś również wielu innych konstrukcji, m.in. rowerów, zbiorników, desek surfingowych itp.). Cała jego struktura nośna to pojedynczy element wykonany z dowolnego tworzywa, ale nierozbieralny, swego rodzaju szkielet sam w sobie, do którego montowane są wszystkie inne elementy konstrukcji (o ile jakieś jeszcze są). Kiedy w roku 1934 Citroen zaprezentował swój pierwszy seryjny samochód o samonośnym nadwoziu (7CV Traction Avant), mówiono w jego przypadku także o konstrukcji monocoque. Dziś tą nazwą określać się zwykło głównie najnowocześniejsze konstrukcje wyścigowe - np. nadwozia bolidów Formuły 1. W tym kontekście monocoąue oznacza skorupę (bo nie jest to po prostu nadwozie, jak w pierwszym Citroenie czy pierwszym aucie z karoserią samotnością, Lancii Lambda z roku 1927) wykonaną najczęściej z włókien węglowych, do której za pośrednictwem pół-ram lub ich odpowiedników montowane są wszystkie elementy jezdne i napędowe. O znaczeniu tej konstrukcji najwięcej powie przykład typowego auta F1: tu nadwozie monocoąue ma sztywność i wytrzymałość o wiele wyższą od stali, a cała karoseria waży... 35 kg! Przednie zawieszenie wraz z pedałami i dźwigniami oraz przekładnią kierowniczą montuje się do wkomponowanej w monocoąue półramy, tylną strukturą nośną zaś jest zespół napędowy (silnik i skrzynia biegów). Zawieszenie tylne mocowane jest bezpośrednio do skrzyni biegów.
