REKLAMA
Kolejny samochód – lepszy, szybszy lub bardziej funkcjonalny – to czysta przyjemność dla każdego kierowcy. To jednak tylko jedna strona medalu. Druga składa się z formalności, których trzeba dopełnić po zmianie auta.
Z danych Instytutu Badań Rynku Motoryzacyjnego Samar wynika, że dość niechętnie kupujemy nowe samochody. Zdecydowanie bardziej Polacy wolą zainwestować w pojazdy używane. W 2013 roku wśród "salonowych" aut największą popularnością cieszyły się: VW Golf, Renault Clio, Opel Astra, Škody Fabia i Octavia, Kia Sportage oraz Toyota Yaris. Zarazem jednak sprzedaż tych modeli nie porażała – w Krakowie w ciągu pierwszych dziewięciu miesięcy minionego roku przybyło zaledwie ok. 54 nowych aut na 10 tys. mieszkańców, w Warszawie ten wskaźnik wyniósł 48, a Poznaniu 46. Z danych IBRM Samar widać też, jak popularne są pojazdy używane – w Lublinie, Kielcach i Rzeszowie (miastach szczególnie wyróżniających się pod tym względem na rynku) od stycznia do września 2013 roku przybyło na 10 tys. mieszkańców odpowiednio: 125, 127 i 112 15-letnich Audi A4, 9-letnich Opli Astra oraz nowszych (choć 13-letnich) Audi A4. Warto też dodać, że od 2004 roku do Polski importowaliśmy ponad 7,5 mln sztuk używanych samochodów z Zachodu – połowa z nich miała więcej niż 10 lat.
Bez względu jednak na powody, dla których Polacy decydują się na wybór droższych, nowych samochodów lub bardziej przystępnych, wcześniej eksploatowanych, pewne pozostaje jedno – wszystkie one, aby mogły służyć, muszą przejść szereg formalności finalizujących kupno. A jest ich całkiem sporo i różnią się od siebie w zależności od tego, czy auto jest nowe lub używane, czy pochodzi z jednego z krajów Unii Europejskiej, czy spoza niej.
"Papierologia" podstawowa
W przypadku kupna samochodu w salonie sprawy nie są skomplikowane. Przede wszystkim dlatego, że ta droga jest najkrótsza. Wszystkie dokumenty, których potrzebujemy, to: wniosek o rejestrację pojazdu, karta pojazdu, dowód zakupu (np. faktura VAT) i wyciąg ze świadectwa homologacji pojazdu (lub dokument poświadczający, że auto jej nie wymaga). Następnie – mając już komplet wspomnianych dokumentów (oraz dowód wykupienia OC), można zarejestrować samochód we właściwym dla swojego miejsca zamieszkania wydziale komunikacji.
Używane – Polska, Unia i dalej
Nieco inaczej rzecz wygląda, gdy decydujemy się na auto używane, zarejestrowane uprzednio w Polsce – kupowane od osoby prywatnej (np. z ogłoszenia, na giełdzie). Poza umową kupna-sprzedaży, która określa dane sprzedawcy i nabywcy, markę i model samochodu wraz numerami seryjnymi nadwozia i silnika oraz ustaloną cenę, do wydziału komunikacji musimy przynieść również stary dowód rejestracyjny z ważnym przeglądem technicznym oraz wniosek o przerejestrowanie. Nadto potrzebne będą stare tablice rejestracyjne zakupionego samochodu. Trzeba jeszcze załatwić kwestie podatkowe – nabywca samochodu (i w zasadzie każdej rzeczy) o wartości powyżej 1000 zł musi uiścić podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2 proc. rynkowej wartości pojazdu. Służy do tego deklaracja PCC-3.
Jeśli natomiast samochód kupujemy za granicą, sprawy nieco się komplikują – wiele zależy od tego, czy auto pochodzi z kraju Unii Europejskiej, czy też spoza niej. W przypadku zakupu w UE potrzebny będzie komplet następujących dokumentów: dowód kupna-sprzedaży, deklaracja akcyzy (AKC-U; należy o nią wystąpić w ciągu 14 dni od sprowadzenia samochodu do kraju, a opłacić w urzędzie celnym w ciągu 30 dni), deklaracja zapłaty podatku VAT-24 (koszt 160 zł; deklaracje składa się w urzędzie skarbowym, który wydaje następnie zaświadczenie VAT-25), trzeba też wnieść tzw. opłatę recyklingową w kwocie 500 zł (na konto Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska) oraz mieć potwierdzenie ważnych badań technicznych (jeśli auto jest po przeglądzie, nie ma takiej potrzeby, w przeciwnym razie konieczna jest wizyta w polskiej stacji kontroli pojazdów). Ponadto wszystkie dokumenty w języku obcym muszą zostać przetłumaczone na polski przez tłumacza przysięgłego.
Samochód spoza Unii stwarza więcej obowiązków i generuje dodatkowe koszty. Podatek VAT do zapłaty jest bowiem wyliczany od łącznej wartości celnej pojazdu, wartości cła oraz akcyzy. Trzeba też dodać, że cło w wysokości 10 proc. naliczane jest w przypadku, gdy auto zostało wyprodukowane poza Europą, a do tej wartości doliczany jest dodatkowo koszt transportu. Ponadto konieczne jest opłacenie akcyzy, która zależy od pojemności silnika – do 2000 cm sześc. 3,1 proc. wartości auta, powyżej – 18,6 proc. Do tego dochodzi wspomniany VAT (deklaracja VAT-24), opłata recyklingowa i obowiązkowe badania techniczne (w przypadku aut spoza Unii muszą zostać zrobione na nowo). Naturalnie, trzeba też mieć umowę kupna-sprzedaży.
Ubezpieczenie i rejestracja pojazdu
Rzecz ostatnia, ale wcale nie najmniej ważna – ubezpieczenie samochodu. Bez niego rejestracja pojazdu w wydziale komunikacji nie będzie możliwa (tak samo, jak niemożliwe będzie poruszanie się nieubezpieczonym samochodem po krajowych drogach). Obowiązkowe ubezpieczenie pojazdu musi zostać – w każdym wypadku – wykupione najpóźniej w dniu rejestracji.
"Należy zaznaczyć, że jeżeli zakupione przez nas auto nie posiada aktualnego ubezpieczenia OC, naszym obowiązkiem jest ubezpieczyć samochód w dniu nabycia pojazdu. Jeżeli natomiast zbywca przekazał nam pojazd z aktualnym ubezpieczeniem OC, prawa i obowiązki wynikające z umowy ubezpieczenia przechodzą na nowego właściciela samochodu"– mówi Monika Siwiec, specjalista ds. ubezpieczeń AXA DIRECT. Obowiązkiem sprzedającego jest również powiadomienie w ciągu 14 dni zakładu ubezpieczeń, w którym samochód jest ubezpieczony, o zbyciu pojazdu. Niedopełnienie tego obowiązku może być równoznaczne z koniecznością opłacania składki za OC, nawet jeżeli formalnie nie jest już właścicielem pojazdu. Zgodnie z Ustawą z dnia 22 maja 2013 r. o ubezpieczeniach obowiązkowych, UFG i PBUK, do czasu powiadomienia o zbyciu pojazdu zbywca wraz z nabywcą odpowiadają solidarnie za opłatę należnej składki. Dotyczy to sytuacji, gdy zbywca opłacał składkę w ratach, a płatność kolejnych rat składki przypada po dniu sprzedaży samochodu. Oznacza to, że zakład ubezpieczeń może żądać zapłaty składki zarówno od sprzedającego jak i kupującego do chwili powiadomienia. Nabywca pojazdu powinien się zgłosić do zakładu ubezpieczeń, w którym pojazd jest aktualnie ubezpieczony w celu zaktualizowania danych w polisie. Dla nowego nabywcy zmiana danych może wiązać się z rekalkulacją składki i dopłatą. Zgodnie z ww. ustawą zakład ubezpieczeń oceniając ryzyko ponownie na podstawie danych o nowym nabywcy, może zażądać dopłaty składki proporcjonalnie za okres od dnia nabycia pojazdu do końca trwania umowy zawartej przez sprzedającego. Każdy zakład ubezpieczeń w tym zakresie może postępować inaczej, np. jeżeli kupujący nabył samochód wraz z ubezpieczeniem OC, a zbywca opłacił składkę jednorazowo, może korzystać z umowy zawartej przez zbywcę bez ponoszenia dodatkowych kosztów. W związku z tym, jeżeli kwota wynikająca z rekalkulacji składki będzie dla nas zbyt wysoka lub gdy mimo wszystko chcemy wykupić polisę OC w innym towarzystwie, mamy prawo do wypowiedzenia umowy w dowolnym momencie od dnia zakupu pojazdu do końca jej trwania. Kupując samochód, należy pamiętać o terminie zakończenia polisy zawartej przez zbywcę. Jeżeli nie odnowimy jej na kolejny rok, możemy narazić się na wysokie kary za brak OC.
źródło: artykuł sponsorowany
