Euro NCAP

European New Car Assessment Programme (Europejski Program Oceniania Nowych Samochodów), wspólny program Międzynarodowej Federacji Automobilowej FIA i władz Unii Europejskiej. Powstał w roku 1996, od 1997 przeprowadza regularne badania. Finansowe środki zapewnia w pierwszej linii Unia Europejska w połączeniu ze stowarzyszeniami konsumenckimi i automobilklubami. Ze względu na zbieżność założeń Euro NCAP z propozycjami organizacji zajmujących się badaniami przyczyn i statystyką wypadków drogowych idea takich niezależnych testów została poparta przez rządy krajów Unii. W zeszłym roku doszło do porozumienia z amerykańskim programem bezpieczeństwa drogowego NHTSA i jego japońskim odpowiednikiem OSA. Jest to wstęp do ujednolicenia zasad badań i pojmowania bezpieczeństwa, ponieważ jeszcze niedawno nawet identyczne samochody badane niezależnie od siebie przez Euro NCAP, NHTSA i OSA uzyskiwały skrajnie różne wyniki. Euro NCAP przeprowadza crash-testy na losowo wybranych samochodach według ściśle sprecyzowanych zasad. Auta nabywane są anonimowo u dilerów danej marki, każdorazowo są to modele w wersjach podstawowych, z najuboższym na rynku Unii Europejskiej wyposażeniem. Dopiero po przeprowadzeniu testu zderzeniowego o jego wynikach informowany jest producent samochodu. Następnie wytwórca może wystąpić o powtórzenie prób, np. po usunięciu najbardziej drastycznych usterek wskazanych przez techników Euro NCAP. Wówczas jednak musi sam zapłacić za ponowne przebadanie. Dwa trzy razy do roku ogłaszane są zestawienia wyników prób zderzeniowych.